Sydney

Gisteren middag (9-11-'16) 's middags al naar de parkeerplek in Sydney gereden. Perry Park. Helaas is het opgedoekt (afgezet en vol met weeklui). De toiletten zitten dicht met hangsloten. De volgende plekken gevonden op Campermate, zijn volgeparkeerd, hebben 5,5m lengterestrictie, de toiletten gaan 's nachts dicht en er (bij toiletten) komen is bloedlink (4 baans racebaan oversteken).
Even naar de Mac voor wat wifi en onderzoek. Miniparkeerplek, dus we steken voor een meter uit en achter ook een beetje op een dwarsliggende parkeerplek.
We spelen even met het idee Sydney over te slaan... maar een aardig meisje achter de Mac balie vindt het geen probleem als we vannacht en morgen blijven staan :) Het is priveterrein dus ook politie doet niets zolang de manager ons niet wegstuurt.
Volgende ochtend toch nog maar even gevraagd, en andere dame vindt het weer geen probleem als het gisteren geen probleem was. Toch even doorgevraagd en de manager geeft ook toestemming als we 's avonds maar verkassen.
Hierna snel de "Opal" openbaar vervoer kaarten gekocht (gratis) en opgewaardeerd (10$ per volwassene, de helft voor de kids) bij het 7-11 tankstation naast de Mac.
Dit systeem is in lijn met eerdere ervaringen met Australische rekenlogica: je kunt per persoon maar voor 15$ per dag verreizen, daarna zijn alle reizen gratis. Dus kun je hem met 15$ opwaarderen, toch? Mispoes: je kunt de kaart alleen met veelvouden van 10$ opwaarderen. Overigens kan de kinderkaart wel met veelvouden van 5$ worden opgewaardeerd, maar zij reizen voor de helft dus maken maar maximaal 7,50$ per dag op.
We springen op de bus en na ook nog een treinrit hebben we de keus tussen 20min. lopen of een bus en 11min. lopen. We vragen advies en worden naar lijn 333 gestuurd. We moeten de route nog uitzoeken, maar deze kwam langs allerlei haltes die de trein ook al had aangedaan, en zo kwamen we een half later dan gepland bij Circular Quay aan. Ook meteen de kaarten opgewaardeerd, want ipv 4,44$ (dus genoeg over voor retour) had het ons dankzij bus 333 inmiddels meer dan 6$ gekost. Vandaar naar het Opera House gelopen. De meningen zijn verdeeld binnen het gezin over de schoonheid van het gebouw, maar apart en imposant is het zeker!!!
Na een hele rits foto's, doorgelopen naar de Botanical Gardens en Mrs Macquari's Chair. Nou ja, bijna dan, want de betreffende 'chair' hebben we gemist. De natuurlijke bank van uitgesleten zandsteen met schitterend uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge (van het vuurwerk!) is leuker. Wel even oppassen, want het zandsteen slijt nog steeds en het laagje zand maakt het spekglad.
Verder gelopen richting St Mary's Cathedral en onderweg gesmokkeld door in een lijnbus te springen.
Bij uitstappen met zicht op de kathedraal stonden we voor een artmuseum. Daar werden we door een medewerker bijna naar binnen getrokken (volgens mij had ze vroeger in telemarketing gewerkt). Even genoten van 'kunst' (o.a. 7 ikeakastjes tegen de muur geschroefd, een stuk roestig ijzer van 250x250x2cm met een even roestige cylinder ertegenaan leunend, 50 fietsen in elkaar geknutseld in een 3m hoge kring, een industrielële buitentrap die zwartgeblakerd in een (slecht uitgevoerde) Möbius strip gebogen was, etc).
De kids hebben zich nog aan calligrafie met een kwast gewaagd en Thomas vond een kunstwerk van 9 filmpjes met een actrice (Cate Blanchett) in verschillende rollen maar eng.
Na een vergeefse zoektocht naar Thomas zijn zonnebril (laten liggen in de donkere zalen bij de enge films?) doorgelopen naar de kathedraal. Opvallend was dat deze in uitzonderlijk goed staat verkeerd vergeleken met Europeese kerken! We zijn er niet uit of dit door een gebrek aan zure regen komt of domweg door gebrek aan ouderdom (mogelijk pas in 1903 afgebouwd).
Verder door Hyde Park terug naar de ferries bij Circular Quay voor een tochtje over het water rond het Opera House. Snel nog een ijsje voor iedereen (en een McChicken voor Lara) en op de ferry.
Bij overleg blijkt RP als enige langs de kust te willen wandelen. Zelfs Thomas haakt af als hij hoort dat we langs de zee wandelen maar niet gaan zwemmen. Dus bij eerste stop eraf en kijken wanneer we terug kunnen met de ferry. ...over twee uur...
WAAAATTT??? Dan maar weer een stuk helling op wandelen naar een trein station. Bij terugkomst doorgelopen naar The Rocks. Om 7 over 5 bij het Rocks Discovery Museum dat om 5 uur sloot. Door naar de Harbour Bridge voor een impossant uitzicht van de brug. Voor een impossant uitzicht vanAF fe brug, moeten we bijna een kilometer teruglopen. Is best een grote brug... De brug is verbazingwekkend druk. Niet alleen de 8 (of zo) rijstroken en rails, ook het wandelgedeelte is overvol. Even een foto aan de rechterkant maken is als oversteken in NL: links, rechts, links gekeken, dan mag je pas oversteken!
Onze pootjes doen pijn, we hebben volgens de stappentellers al meer gelopen dan rondom Uluru (= ruim 10km) dus het wordt tijd ons campertje op te zoeken. Als we daar aankomen, hebben we ondanks een dagkaart voor het openbaar vervoer, meer dan 13km gelopen op onze sandaaltjes.
Omdat we het niet eens worden over de volgende stop, vragen we voor nog een nachtje respijt op de Mac parkeerplaats ondanks mijn belofte te vertrekken... "No problem" is het antwoord van wederom een aardige dame achter de kassa. Het lijkt ons wijs hier genoegen mee te nemen zonder een manager te raadplegen (misschien was zij dit wel?). Overigens wordt het terrein gedeeld met KFC, en bij hen staan "max. 20min, customers only" bordjes...
Morgen Blue Mountains! Of toch langs de kust omlaag?