Blue Mountains

Het zijn toch de Blue Mountains geworden!

Late start, maar toch nog 's ochtends bij 'onze' Mac vertrokken. Dwars de stad door naar de M5. Omdat deze allerlei vertragingen had volgens matrixborden twee dagen geleden bij binnenkomst, besluiten we door te rijden naar de M4, nog wat verder de stad door. Nog even volgegooid met diesel voor 1,109 (meestal tussen de 1,20 en 1,30 met uitschieter van 1,68$ bij Devil's Marbles in de buurt (en tot 2,00$ gezien)) waar bovendien een gasvulling van 4,5kg maar 10$ kost (zelf 14 betaald en soms wordt 25 tot 30 gerekend). We hebben nog ruim 2kg dus zouden het ongeveer moeten kunnen redden de komende 5 dagen. Eerste 4.5kg deden we 12 dagen mee, 2e 4.5kg minder dan 10 en de derde 4.5kg zien we wel. Weinig zelf koken en veel rijden (dan werkt de koelkast op de accu i.p.v. gas tijdens stilstand zonder netspanning).

Na een uur zijn we eindelijk Sydney uit en kachelen we door naar de Blue Mountains.

Na een korte stop bij het informatiepunt, rijden we door naar ons eerste uitstapje. Vanwege onze pijnlijke pootjes wordt dit de 20 minuten wandeling naar het uitkijkpunt op de Wentworth Falls. Korte wandeling, dus gewoon sandaaltjes, tas met fototoestel en niet de gebruikelijke 3x600ml bevroren waterflesjes.

Bij het zien van de wandelroutes laten we ons echter toch weer verleiden tot de anderhalf uur route ;)

Mooie route, soms bukken omdat je onder uitgesleten rotsen doorloopt en regelmatig zicht op de waterval. Die bij het derde uitzichtpunt minimaal dubbel zo hoog blijkt te zijn als bij eerdere uitkijkpunten zichtbaar was!

Uiteindelijk komen we aan bij het punt waar je 10 meter voor de daadwerkelijke rand van de waterval, eroverheen kunt lopen via grote betonnen tredes. Lara, RP en Mascha zoeken hier tevergeefs naar Niki en Thomas, die we hier zouden ontmoeten. Eerder hadden we ze al verboden alvast daarheen te gaan, maar we waren ervan overtuigd ze dus hier tegen te komen... Lichte paniek, maar ze zijn niet lang daarvoor nog gesignaleerd door andere wandelaars. Wanneer we ze terugvinden op een hoger punt van het stroompje naar de waterval en ze een flinke preek krijgen van Mascha over bij elke splitsing in de route te wachten op ons, blijkt dit al snel tegen dovemans oren te zijn geweest. nog geen 5 minuten later zijn ze weer verdwenen...

Na een uur of twee is het al weer rijkelijk laat in de dag dus gaan we snel naar de volgende stop: de drie zusters. Volgens de overlevering heet een vader zijn drie dochters laten verstenen vanwege perikelen met jongens en zijn zo deze drie rotspunten ontstaan. Bij het debatteren of we voor de resterende 15 minuten moeten betalen (4 dollar per uur, minimum echter ook bedrag 4 dollar) krijgen we weer een ticket aangeboden van een groepje jongelui die gaan vertrekken.

Van hieruit hebben we nog een paar keer schitterende uitzichten op de (met wat fantasie enigszins) blauwe waas over de dalen van de Blue Mountains.

We besluiten vroeg te stoppen en zoeken een kampeerplek in dit gebied op. Droge toiletten en geen drinkwater, maar een fenomenaal bochtig weggetje ernaartoe met een paar 200 graden haarspeldbochten. De semi permanent daar wonende buren zijn wat luidruchtig, met een totaal niet in deze omgeving passende voorliefde voor luide (trance) muziek, maar de bossen maken veel goed. Mascha's pannenkoeken smaken prima, zelfs al zijn ze wat dik.

's Nachts nog een aantal malen wakker geweest vanwege de vele, vele regen.