Billabong Sanctuary

Vanochtend rond 5:30 uur gewekt door een hond in de pickup truck naast ons die even los ging :) Volgende keer nemen we een rustigere plaats dan de parkeerplaats van een McDonalds om te slapen.

Na nog wat uitslapen om 8:30 naar binnen gegaan voor een echt McDonalds ontbijt. Mijn(R-P) rijmpje uit 1990 klopt nog steeds: Blessed be the day, That McDonalds gave away, A fork to go with its food, And gave up for what it stood.

Je krijgt nog steeds mes en vork bij je ontbijt... belachelijk... ! die pancakes (of hotcakes in Australië) met boter en syrup met je vingers naar binnen werken, kan best!

Later wat kilometers proberen te maken en voorbij Townsville gekomen tot de Billabong Sanctuary. Opvangplaats voor, tja, wat eigenlijk? We waren net te laat voor het voeren van de krokodillen (13:00 uur) en we gingen pas 17:20 uur weg (ze sluiten om 17:00 uur), dus prima vermaakt!

Eindelijk eens een park waar de "familie prijs" geldt voor 3 kinderen i.p.v. de gebruikelijke 2, dus dat begon al goed :)

Meteen doorgelopen naar de krokodillen. Want we worden er al dagen overal bij stranden en kreekjes voor gewaarschuwd maar we zien ze nergens. Ook hier zijn ze niet te zien in een omheint stukje van nauwelijks een volleybalveld groot. Zijn ze er wel? Dan zien we eindelijk een paar neusgaten boven het water uitsteken... Later vinden we nog een tweede in het water. Als het ons in een afgezet gebiedje al 5 minuten kost om er twee te vinden, moeten we waarschijnlijk maar hopen dat we ze NIET in het wild tegenkomen...

Ertegenover is de verzorgster een Dingo aan het kammen. Wat een schattige hondjes zijn het toch... Maar ze probeert ons uit te leggen dat niets minder waar is: zij traint ze en heeft een honden trainings achtergrond. Maar ze bakte er in het begin helemaal niets van. Het zijn simpelweg geen honden en ze zullen er bv. altijd vandoor gaan als ze de kans hebben en iets beters te doen denken te hebben dan bij jou blijven.

Hierna een vogelshow gezien. Leek erg op die in Desert Park in Alice Springs, maar desondanks wel leuk. Vooral omdat het kleine uiltje er geen zin in had en de twee verzorgers steeds naar elkaar moesten lopen om hem van de ene op de andere arm te laten springen. Zo kan hij zijn geruisloze vlucht natuurlijk niet laten horen... De "Kite" (roofvogel) miste een paar keer het hapje dat hij uit de lucht moet grissen, één stukje kreeg Mascha bijna in haar gezicht.

Het programma was zo vol dat we nauwelijks tijd kregen zelf rond te kijken, want het voeren van de schildpadden stond op het schema. Dat schildpadden geen lieverdjes zijn tijdens eten, hebben we in Curaçao wel gezien, en ondanks dat deze maar 20cm waren i.p.v. bijna een meter, was de felheid er niet minder om.

Nu weer doorrennen naar de uitleg over Dingo's. Met name de mens verstoort het delicate natuurlijke evenwicht waar de Dingo's een belangrijke rol in spelen, dit was de strekking van het verhaal. Schijnbaar is er net weer een premie ingesteld voor het afschieten van Dingo's terwijl inmiddels toch duidelijk zou moeten zijn dat dit geen oplossing is voor een probleem dat er niet eens echt is (Dingo's die een gevaar voor boeren zouden vormen). In de 18e eeuw is met met eenzelfde premie al een unieke diersoort (Tasmanian tiger of Buidelwolf, een roof-buideldier) van de aardbodem gevaagd met als reden slechts dat het een roofdier was en het zich dus tegoed *zou kunnen doen* aan het vee.

Na aaien en knuffelen met de Dingo's, waarbij hun lijn om eerdergenoemde reden NOOIT werd losgelaten, was het tijd voor het voeren van de krokodillen. Altijd weer spannend, want als ze geen zin hebben, eten ze gewoon niet. In het wild zullen ze alleen toehappen als de kans op succes groot is. Nu werd het mannetje echter met een stuk vlees aan een stok verleid om de kracht van zijn staart te tonen en meters hoog uit het water te komen. Met een zeiknat tenue voor R-P en Mascha tot gevolg.

Door naar de Wombat. Schitterend groot knuffeldier dat echter ook zo zijn trucjes heeft om van zich af te bijten. De indrukwekkendste was wel zijn verharding op zijn rug waarmee hij schijnbaar zelfs een Dingo die zijn hol probeert in te komen, om zeep kan helpen.

Het aaien van de Koala ging niet door want nummer 1 was zo uit zijn hum dat de verzorgers het niet aandurfden. We moesten zelfs met spoed zijn verblijf verlaten. Nummer 2 was na de moeizame fotosessie met betalende klanten al niet veel beter, mogelijk omdat hij nummer 1 op de kleding van de verzorgster rook.

Vanwege R-P's interesse in Cassowary's sinds hij een wilde gezien had in Kuranda, sloegen we de reptielensessie over om nog bij het Cassowary verblijf te kunnen kijken. Hier zijn twee volwassen exemplaren te zien die nog een stuk groter zijn. Een verzorger komt aan met en grote tomaat en druiven. Een groot aantal bomen zijn puur afhankelijk van de Cassowary omdat hun vrucht alleen kan gaan groeien als deze door het spijsverteringskanaal van deze grote vogel is gegaan.Om dit te visualiseren wordt de tomaat het verblijf ingegooid. Na een weifeling sliks de Cassowary de tomaat volledig door, waarbij een dikke bobbel in zijn keel duidelijk te volgen is op weg van zijn snavel, via zijn keel naar zijn romp!!! De druiven mogen we hen zelf voeren.

Hierna mogen we allemaal een soort hondenbrokken uit een emmer pakken om de kangaroe's te voeren. Er zit er zelfs eentje bij waar een setje achterpoten uit de buidel steekt. Met onze natgelebberde handen pakken we steeds weer een nieuw handje brokken totdat de meesten wel aardig wat gehad hebben en het restant de voederbak in gaat.

Ondanks dat het park officieel gesloten is, krijgen we toch nog even de kans de reptielen te zien. Op de foto met een zwarte boompython (?), daar draait Thomas zijn hand niet voor om... En met de mini krokodil durven we dankzij de dichtgetapete bek allemaal wel op de foto. Want ondanks het kleine formaat van zijn duidelijk zichtbare tandjes is dat duidelijk niet iets waar je tussen wilt zitten. Hij voelt aan als een rubber exemplaar van de Bart Smit, maar die houden je niet met hun spleetogen in de gaten...

Nu nog eten en weer een slaapplaats zoeken.