Te Anau en Milford Sound

Tijdens het winkelen in Te Anau worden we gebeld. Vast Maui, maar ze mobiel antwoorden kost waarschijnlijk een hoop, dus we bellen ze op hun gratis nummer in een telefooncel terug. Lang verhaal kort: we moeten naar een tankstation/garagebedrijf in Te Anau waar we over een half uur geholpen zullen worden.

Daar aangekomen rent de betreffende persoon rond en is met vanallerlei andere dingen bezig zonder duidelijk terug te koppelen wat er van ons verwacht wordt, dus we wachten maar weer braaf.

Uiteindelijk meet hij even de spanning van de accu, de spanning van het laadsysteem van de auto en van de 230V acculader. Zijn conclusie is dat we gewoon even de accu vol moeten laden aan de 230V. Op RP’s vraag of ze bij Maui echt zo stom zijn om iemand met accuproblemen weg te sturen met een lege accu, antwoord hij ontwijkend. “It just needs a good charge”… Kort rekenvoorbeeld: 100Ah accu zou de koelkast (5,7A volgens de gedownloade handleiding) dus (100/5.7=) 17uur moeten kunnen laten draaien. Hij heeft het minder dan (5 uur sinds Maui minus 2 uur rijden wat dus door de dynamo wordt overgenomen =maximaal) 3 uur uitgehouden. Volgens dit voorbeeld was deze accu dus echt wel leeg.

Hij komt nog wel even later naar buiten met het aanbod dat we op kosten van Maui (later rekening inleveren) op de camping met stroomaansluiting ernaast kunnen staan.

Maar het is veel te vroeg hiervoor (~15:00) dus we gaan eerst “een van de mooiste wegen ter wereld” rijden, van Te Anau naar Milford Sound. Eerst rijden we langs Mirror Lake, weinig mirror met de aanhoudende regen die het water in beweging houdt en de wolken die de bergen bedekken. Daarna over laagvlaktes omlijst door hoge bergen. Best aardig, maar nu niet bepaald “de mooiste weg ter wereld”. Als we er bijna 70km van de 120km op hebben zitten, verandert het uitzicht. We zien een paar watervallen de berg af komen en zijn helemaal verrukt! Menig waterval verdwijnt onder een laag sneeuw die op dezelfde hoogte ligt als wij. Tot teleurstelling van Thomas regent het te hard om naar de sneeuw toe te lopen. We vergapen ons aan de mooie berg- en watervaluitzichten als we even moeten wachten voor we door de tunnel mogen. 1.2 km dwars door de berg. Overdag wordt het verkeer maar in 1 richting tegelijk erdoor gelaten vanwege de vele toeristen bussen. Die maken dagtochten en maken vele kilometers. Daardoor rijden ze echt als bezetenen over de smalle wegen…

Bij het verlaten van de tunnel zien we pas echt waar deze weg zo om geprezen wordt. Na een paar haarspeld bochten kunnen we eindelijk de camper aan de kant zetten om ademloos om ons heen te kijken. Overal op de berg waar je kijkt komen watervallen naar beneden van klein naar groot, van trapsgewijs naar vrije val, van breed naar smal. De watervallen storten zich soms honderden meters van zwarte granieten rotsen af. De tientallen, nee honderden watervallen die zich van de rotswanden die in 300° om je heen liggen, afstorten zouden niet misstaan op een filmset, ware het niet dat iedereen het zou afdoen als “overdone”, ongeloofwaardig of nep. De rest van de weg naar Milford Sound is net zo mooi, de watervallen blijven maar komen. Dat de regen continue met bakken uit de hemel komt en we alles door beslagen/beregende ruiten moeten bekijken nemen we voor lief. Ook de wandelingen slaan we maar over.

Van de 50 meter lopen naar het informatie gebouw in Milford Sound zijn we doorweekt. Uiteraard is het net 5 minuten dicht. Gelukkig kunnen we wel terecht bij de kaartenverkoop bij de bootterminal waar nog een enkeling aan het afronden is. Daar gevraagd naar de weersverwachting voor de volgende ochtend. Helaas was de voorspelling meer van hetzelfde. Op de vraag wat we meer zien tijdens een boottocht dan tijdens de fantastische rit hier naar toe, is het antwoord dat er maar twee watervallen NIET van regen afhankelijk zijn in het Milford Sound fjord, dus behalve mogelijk zeehonden, dolfijnen en een ruwe zee, zal een boottocht met slecht weer niet zo heel veel toevoegen. Overigens regent het op dit moment volgens een medewerker 22mm per uur… Hadden we gemerkt tijdens ons tripje naar het informatiecentrum ;). Dit heeft echter wel als voordeel dat de watervallen zelden zo overdadig en groot zullen zijn als nu. Water dat letterlijk met bakken uit de hemel komt en we voelen ons nog gezegend ook!!!!! (pun intended)

Enigszins teleurgesteld besluiten we dat hier wachten op een onverwachte opklaring van het weer morgen om dan een boottocht te boeken, weinig kans van slagen heeft, dus we besluiten terug te rijden. Halverwege stoppen we nog even bij “the Chasm Fall” waar RP er in trapt om even te gaan kijken na het lezen van een lovende beschrijving. Tijdens de wandeltocht ernaatoe, zijn er al diverse kleine watervallen van de stroompjes die OVER het wandelpad lopen. De daadwerkelijke Chasm Fall stort zich met veel geraas door een smalle kloof die nog niet overal is ingestort: een soort ‘natural bridge fall’ dus. Dankzij de twee bruggen eroverheen, heb je uitstekend uitzicht hierop. Hopelijk heeft de arme videocamera dit vast weten te leggen met slechts een capuchon als overkapping terwijl het water van boven, voren (regen) en onderen (waterval) op hem af kwam…

Bij terugkomst lekker rijst (RP en Mas) en macaroni (kids) gegeten, met uitzicht op tientallen watervallen. Na afwassen en opruimen rijden we weg waarbij we onze eigen fikse waterval produceren: de achterruit krijgt even (ogenschijnlijk) tientallen liters water van het camperdak te verwerken.

We komen pas na sluitingstijd van de campings terug in Te Anau en na vruchteloos zoeken naar en plek waar we legaal kunnen overnachten, horen we in een tankstation dat dit in een straal van 32km niet mogelijk is!

Dan maar buiten de 20 mijls zone van Te Anau op zoek… De eerste stopplaats kunnen we niet vinden. De tweede misschien, maar na anderhalve kilometer op een zandpad wat steeds verder van de weg afvoert, keren we met keer steken op de weg en gaan we op zoek naar nummer 3. Deze is precies waar beloofd, maar het is niet meer dan een modderige open plek in het bos, en toiletten zijn niet te vinden.

Uiteindelijk kwakken we de camper voor een zwembad neer waar een openbaar toilet aan vast zit. Het stortregent en waait als een bezetene, maar om middernacht is het mooi geweest en rijden we niet verder. De wind doet verwoede pogingen de hele camper om te blazen en RP twijfelt er geen moment aan dat een Nederlandse lichtgewicht caravan simpelweg weggewaaid zou zijn. Is dit het stormfront dat ze in Milford Sound en Te Anau al voorspelt hadden?