Op naar Nieuw Zeeland!

Erg vroeg. Heel erg vroeg. Om 3:30 gaat de wekker en het dringt niet echt door. Oorspronkelijk had RP tijdens gesprek met het hotel gezegd om 3:00 ophalen, maar gelukkig hebben we dit gisteren aan de receptie nog besproken en bevestigden zij dat een binnenlandse vlucht (en dat zijn wij van Melbourne naar Sydney) maar een uur vantevoren daar hoeft te zijn en dat anderhalf uur vantevoren voldoende is om opgehaald te worden bij het hotel. Onverwacht dus anderhalf uur extra slapen!!! Maar goed, nu terug naar het moment dat deze anderhalf uur al voorbij is en we langzaam opstarten. De kinderen wakker krijgen is nog een hele klus. Snel wat thee, warme choco en aanmaakkoffie, nog wat broodjes, crackers of rijstwafels en RP rent om 4:29 naar de ingang om de taxi binnen te laten. Deze wil eigenlijk niet, want ze mogen het terrein niet op. Nadat RP hem heeft uitgelegd dat we een maand geleden ook door iemand van dezelfde Andrew’s Airport Parking taxiservice op het terrein zijn afgezet, volgt hij braaf als RP de slagboom voor hem open maakt. Na straatje keren in de smalle straat (leuk voor de buren) gaan we de 100+ kilo aan koffers inladen. Al een boel weggegooid, maar de weekend tassen (formaat 2-week tassen) staan nog steeds bol.

Nog ruim voor 5 uur zijn we op Melbourne Tullamarine Airport.

Eén tas is 32kg en de limiet is 30kg… Twee lenzen eruit en wat kleren in een andere koffer en we zijn weer legaal.

Na inleveren koffers gaat alles redelijk snel. Niet lang daarna wordt er al geboard en al snel zitten we op onze plek. Met na opstijgen een ontbijtje. Na nog niet eens een film later (niet af kunnen kijken dus), landen we in Sydney.

Transfer naar ander deel van de luchthaven met de bus. Hier weer in de rij voor de paspoortcontrole. RP stoomt door maar wordt teruggeroepen, we moeten in de rij “met kinderen”.

Terwijl de paspoort-zelfscan mensenmassa in no-time slinkt en zelfs even verdwijnt, gaan wij stapje voor stapje in slakkengangtempo vooruit. (Geschat) bijna een uur later (van de anderhalf uur overstaptijd) waren we er eindelijk doorheen. Het vliegtuig was al lang en breed aan het boarden. Uiteindelijk waren we op een echtpaar na de laatsten die op de lijst stonden… net op tijd… We hebben niet hoeven wachten totdat de koffers van die anderen van boord werden gehaald, dus vermoedelijk hebben zij het ook nog gered.

Na wederom een ontbijtje en nu wel een complete film, kwamen we aan op Christchurch.

Natuurlijk netjes de kaas aangegeven. Niet erg handig… Na ruim een uur vertraging door dat netjes aan te geven (wachttijd, het daadwerkelijke bekijken en goedkeuren van de kaas was 20 seconden werk…) konden we eindelijk op zoek naar een methode om bij de camperverhuur te komen.

Netjes gebeld bij een telefoonkaartverkoper ;) Er wordt niet opgenomen. Nogmaals gebeld door betreffende verkoper, en de telefoon doorgegeven op het moment dat er iemand opnam: de bus blijkt heen en weer te pendelen. Dus waarom moet je ze dan bellen?

Net weer de bus gemist (vermoedelijk) want andere bussen zien we in onze wachttijd twee tot drie keer langskomen. Maar eindelijk komt onze bus. Al onze bagage in het gebouw van Maui/Britz/Mighty gegooid en de gegevens ingevuld.

De camper ziet er inderdaad beter uit, is even oud als de laatste van Apollo (anderhalf jaar) en gek genoeg 80cm korter. Achterbed is ook smaller dan de vorige en loopt ook nog taps toe bij de voeten. De alkoof is gelukkig wel groter maar heeft de lampjes (lekker logisch) aan de andere kant dan het achterbed. Dus een van de twee bedden ligt bij een scheve camper altijd met hun hoofden naar beneden. Wel weer automaat met cruise control. En een aparte indeling waardoor er drie achterplekken zijn die naar voren gericht zijn en zelfs nog wat uitzicht door het voorraam hebben! En een kluis met formaat laptop. En een gebrek aan bergruimte. 10% korter moet natuurlijk wel ergens een paar nadelen hebben.

Via Countdown (de NZ broer van Woolworth, inclusief het “W” teken) en de Mac naar onze slaapplaats gereden: net campeerterrein met toiletten en water. Naar later blijkt is dit opgepompt grondwater, maar sommige permanente bewoners drinken het al drie maanden (ook koud) en ze geven nog geen licht…

’s Nachts heeft Mascha zich nog staan vergapen aan de sterren, maar RP (die daar al weken over zeurt en alleen met een storende volle maan een heldere lucht heeft gezien in Australië) was te ver heen om mee te kijken.

PS: de kofferweger is foetsie, vandaar de te zware koffer en het wegen van de gasfles van Maui op de weegschaal van Countdown. Deze gaat maar tot 15kg, maar de fles (9 kg gas en 7.9kg eigen gewicht) ging daarboven uit, dus hij lijkt aardig vol.