Invercargill naar Curio Bay

Het is Lara niet eens gelukt om haar 500MB pakket op te krijgen! Goed werkende wifi hebben we zelden, ook de pogingen om de wifi van de door Maui geleverde module (werkt via mobiele telefoon datanetwerk) te gebruiken, falen meestal door een slechte verbinding. En de was komt gecentrifugeerd uit de wasmachine, maar krijgt daarna nog wat buitjes aan de waslijn te verwerken. En de douches komen we pas vanochtend aan toe, en ze zijn heerlijk warm. Lang verhaal kort, we rijden pas om 13:00 van de camping weg…

Eerste echte stop is de vuurtoren van Waipapa. Via een gravelweggetje van 4km komen we aan bij een oude vuurtoren met uitleg over de families die deze vroeger bewoonden. Bij de kust worden vaak ‘sealions’ gesignaleerd en we hebben geluk: er is er eentje mensjes aan het bekijken vanuit de branding! Na een poosje terugkijken dwingt de ijzige wind ons terug naar de camper.

Het zuidelijkste puntje van Nieuw Zeeland (dichter bij de zuidpool dan bij de evenaar) is de volgende stop. Mas en RP lopen er naar toe door een schapenweide want de kinderen zijn nog verwaait van de vuurtoren. 20 minuten lopen. De regen geselt ons, de wind wil ons hier duidelijk niet en het lijkt meer op een expeditie dan een vrijwillige tocht naar een toeristisch uitkijkpunt. Als we er bijna zijn moeten we ook nog een modderveld over dat zo steil en vooral glad is dat het met de wind erbij moeilijk is om overeind te blijven. Enkele meters ernaast is een afgrond die eindigt in de woeste golven van de zee die worden opgezweept door een windkrachtje 9 of hoger. Even foto bij het bordje en weer terug. De 9 graden celsius die de auto aangaf wordt nog wat naar beneden bijgesteld door het begrip ‘gevoelstemperatuur’.

Dan nog even naar Curio Bay. Helaas geen dolfijnen te vinden, maar die zitten bij dit weer lekker met een kop choco voor de open haard! Dan naar het ernaastgelegen ‘petrified forest’, van uiterst zeldzame versteende bomen. Hier komen soms pinguïns aan land. E.T.A. is 18:30 dus we hebben nog een uur om 100 meter verderop van Mas d’r kookkunst te genieten voordat RP, Thomas en Niki op de uitkijk gaan staan. Vreemd dat mensen gewoon op de stenen kust staan waar ze aan land zouden meten komen! Maar op officiële borden staat dat je minimaal 10m afstand moet houden, dus schijnbaar zijn ze behoorlijk gewend aan mensen. Na een klein uurtje staren horen we van een Belg dat hij er wel eentje gezien heeft, drie kwartier geleden of zo. Dus rond de tijd dat wij kwamen! Maar hij geeft aan dat ze nesten hebben in de bosjes en wijst in een richting waar mensen op het ‘strand’ staan. Hij geeft aan dat ze nu dus waarschijnlijk pas na zonsondergang aan land zullen komen als de toeschouwers weg zijn. “Ze” is overigens een van de twee ouders die de hele dag gejaagd heeft, de andere blijft op het nest.

Overigens blijkt tijdens het koken dat de huishoud accu wederom naar 10.8 volt wegzakt bij een poging om de koelkast op te starten. Dus ondanks 16 uur laden conform de eis van Maui, is de accu zo’n vijf en een half uur later al weer leeg.

Vijf kilometer verder is een vrije Kampeer plaats. We zitten dit nu te typen in een hevig schommelende camper, regen en wind blijft aanhouden. En we hebben net een mailtje naar Maui verstuurd.