De Muur

Wederom een prima ontbijt en nu kunnen we in de bus naar de muur.

Het is een totaal gerenoveerd stukje dat we gaan beklimmen, maar gezien de verhalen van de toestand van de muur op andere plekken is dat niet zo slecht: andere stukken hebben losliggende stenen en daar gebeuren regelmatig ongelukken.

Het mag dan een 'nieuw' stukje muur zijn, de eerste aanblik is zeker niet minder indrukwekkend! We worden losgelaten en mogen 2 uur onze gang gaan. We beginnen meteen met de klim naar boven, want het 'rondje' (de muur lust terug naar zichzelf op dit punt) zou 2,5 uur duren en volgens onze reisleider is dat een veel te conservatieve schatting. Na een kwartiertje berggeiten zijn we al flink uitgeput: de klim is steeds omhoog, soms een glooing, vaak met tredes die hoger zijn dan dat ze diep zijn. Dat wordt nog wat als we omlaag gaan... Om de zoveel meter is er een wachttoren en omdat het niet extreem druk is vandaag, kunnen we ons eigen tempo bepalen en af en toe wat rust nemen. Ric-Paul en Niki gaan het langste door tot de wachtpost waar je een medaille kunt kopen dat je het tot die wachtpost gered hebt. We nemen genoegen met een ijsje. Dit is na ruim 35 minuten klimmen en we zijn nog lang niet op een kwart van het rondje, dus we geloven graag dat dit niet binnen de gestelde tijd te doen is. Tijdens de afdaling beginnen we al wat vermoeidheid foutjes te maken, met name door de hoge tredes die een nog grotere aanslag op je beenspieren zijn dan bij het klimmen, dus het was mooi zo.

Strava (programma voor wandelen en hardlopen met GPS) laat het flink afweten: we hebben 1 uur en 7 minuten gelopen, 0,89km afgelegd en 100kcal verbrand. Hoogteverschil: 0 (nul) meter ;) Misschien corrigeert dat nog als we weer volledig internet hebben.

Beneden genieten we nog even van de aanblik en de gedachte wat een fenomenale prestatie de bouw van deze muur eigenlijk is. En of hij nu 6000km of 8000km lang is (er schijnt weer een nieuw stuk gevonden te zijn) en of dat de werkelijke lengte of de hemelsbrede lengte (waarmee de echte lengte zelfs 10000km zou kunnen zijn)) doet er niet eens zoveel toe. Het is gewoon moeilijk te bevatten hoe omvangrijk dit hele bouwproject en het resultaat werkelijk is. Het feit dat we later tijdens de reis nog meerdere keren een glimps van hetzelfde bouwwerk zien, bevestigd dit nogmaals.

Met de bus op naar de Ming graven. Dit is een aantal graven bij elkaar van verschillende keizers. Zoals zoveel is ook dit groots aangepakt: een weg van ruim 7km leidt van de ingang naar de graven. We beginnen redelijk in het begin met een stuk met indrukwekkende beelden die elk uit een blok graniet gehakt zijn. Dan pikt de bus ons weer op en na een poosje rijden, worden we bij een graf gedropt. Zeggen ze, want ondanks allerlei beelden en gebouwen met bv. originele juwelen en kledingstukken, krijgen we de werkelijke graftombe niet te zien.

Tot slot gaan we nog met de bus naar het olympisch stadion van de Olympische Spelen. Enorm groot opgezet met het 'birdsnest' als het meest in het oog springende hoogstandje. De boulevard waar de gebouwen aan liggen doet denken aan de uitgang van Disney maar is nog vele, vele malen groter opgezet. Thomas heeft al een ijsje gekregen van wat reisgenoten, waarvan meteen de chocolade gesmolten en al van het ijsje liep en Mascha wil ook wel een vreemd uitziend ijsje proberen. Beetje groen, en is dat mint wat we proeven? We kunnen het niet echt thuisbrengen, totdat de gids het vertaald: green beans ice cream. Zeg maar peulvruchten ijs dus! Nu kunnen we de smaak inderdaad wel plaatsen en het kleine plaatje van een boon met een soort erwtjes erin ook! Best lekker.

De avond excursie is optioneel: Peking Eend eten in Peking. Maar we beslissen dat we het idee heel leuk vinden, maar dat er te weinig animo is om daadwerkelijk dit te gaan eten. Met een taxi wordt ons gezin vanaf het restaurant naar het hotel gebracht terwijl de rest van het reisgezelschap hier gaat eten.