Verboden stad

Vroeg op om op tijd te zijn voor de bus. Ontbijt combinatie tussen chinees en westers. Prima.

Iets te laat voegen we ons bij de groep en gaan naar de bus. Het is al lekker warm. We beginnen bij het Tiananmen-plein, en lopen vervolgens richting de Verboden Stad. We lopen langs de rij voor het Mausoleum van Mao (rij was naar schatting 2 tot 3 uur). Gids vertelt on dat het wel eens oploopt naar ruim 4 uur dat dat voor ca 4 minuten binnen, waar je niet mag stil staan omdat de rijen te lang zijn...) Net voor de grootste straat van Beijing blijven we even staan om een groepsfoto en wat individuele foto's te maken. En ja, een lange buitenlander met een baard is wel erg apart, dus veel Chinese kinderen wilden met Ric-Paul op de foto. We lopen onder de grote weg door en staan voor de Verboden Stad. Thomas wordt ingesteld als nieuwe reisleider en vertelt ons hoeveel kamers er in de Verboden Stad zitten (9999). Na drie poorten te hebben doorlopen zijn we écht in de Verboden Stad. Verder is er niet zoveel aan en is het vooral erug warm.

Er was voor de lunch een mogelijkheid voor een tour in het Hutong gedeelte van de stad. Hier zat een cursus dumpling maken en eten aan vast, waardoor we deze tour niet hebben gedaan. Dan maar rondlopen in het Hutong gedeelte zelf. Wanneer Mascha opeens zegt: "Jongens, nu oversteken. Vertrouw me maar", zijn wij allemaal erg verbaasd. Dan zien we het restaurant waar we bijna negen weken lang op hebben geleefd (zie Australië/Nieuw-Zeeland blog) ; de McDonalds! Er zijn weer drie blije kinderen :).

Toen we weer samen waren gekomen met de rest van de groep zijn we naar de prachtige Tempel van de Hemel gegaan. Er staat daar een tempel, compleet gemaakt van hout. Hier zijn we erachter gekomen dat buitenlandse meiden ook in trek zijn bij Chinese kinderen, Niki is wel op de foto gegaan, Lara had daar geen behoefte aan. 

Uiteindelijk gingen we weer terug naar de bus met airco. Na ongeveer een uurtje onderweg, komen we bij het hotel aan. Als we proberen de kluis open te maken voor de laptops, gaat deze niet open. Het is ondertussen al bijna zes uur, en wij willen eten. Toch besluiten we eerst iemand van de receptie erbij te halen. Na een uur van vertalen via de telefoon en drie Chinezen die de kluis hadden onderzocht, kwam er zwaarder geschut. Er kwam een vierde Chinees met een slijpschijf. Hij haalt de kluis uit de kast en draait hem eerst een paar keer goed rond. Altijd fijn, vooral als de laptops, telefoons, camera en koptelefoons erin zitten. Na een minuutje vertelt de man dat hij de kluis wil opensnijden. Wij zijn daar niet zo'n voorstander van. Een halfuurtje later proberen we de code nog een keer, terwijl de kluis ondersteboven ligt. Tot iedereens grote verbazing lukt dit wel. Er bleek waarschijnlijk iets tegen het slot aan te zitten waardoor deze niet open kon. Maar het was opgelost, en uiteindelijk kunnen we rond acht uur toch gaan eten.

Wij lopen naar het hotel aan de overkant, eentje met 80 verdiepingen, en een hoge snelheidslift. Deze hadden Mascha en Niki al geprobeerd, maar de rest moest het natuurlijk ook een keer meemaken. Boven een schitterend uitzicht over de stad maar daarvoor moet je wel een (te) dure maaltijd of drankjes bestellen. Door de kluis waren we te laat voor happy hour. Via een ondergrondse tunnel lopen we naar het volgende gebouw, een groot winkelcentrum met verschillende eettentjes. Na meerdere Chinese eettentjes af te zijn gegaan, waar we allemaal niet konden eten omdat ze niks glutenvrij konden maken, kwamen we een Maleis restaurant tegen. Hier konden ze veel voor Niki maken, maar ja, dan zijn er nog twee andere zeurpieten. Na nog even zoeken werden er om half tien toch maar twee restaurants gekozen; een Amerikaanse burgertent en een pizza restaurant. Rond tienen verlieten we het gebouw weer en kwamen we in de hotelkamer aan.  

Iedereen is verbrand, heeft pijn aan de voeten en is bekaf. Het was een intensieve dag en morgen mogelijk nog zwaarder met het beklimmen van de muur. 

Stappenteller: 21049 stappen en dat bij ca 40 graden