Taiyuan en Pingyao

’s Ochtends worstelen we ons na het ontbijt met de bus door de ochtendspits. Ritsen werkt hier wat anders. Als je 5 meter voor het einde van de invoegstrook al ritst, gaan er je nog zeker 2 auto’s rechts voorbij. De doorgetrokken strepen of sergeantsstrepen zitten er sowieso maar voor de sier. Uitstapje vandaag gaat naar een park (in Taiyuan) gemaakt voor een generaal die veel betekend heeft. Maar in het hele park is geen enkele beeltenis van de generaal te vinden omdat om hem te eren, de vrouw die hem heeft voortgebracht in dit park geëerd wordt. Aan de ene kant zijn vrouwen weinig waard (de keizer mag er 3000 bijvrouwen op na houden die hij gewoon uitkiest en meeneemt), aan de andere kant wordt er een heel park gewijd aan een moeder van iemand die veel invloed heeft gehad.

In het park is ook een bron, mooi om te zien hoe hier continu water in naar boven komt. Kan ook zijn dat ze er om te 10 minuten een Menthosje ingooien, aldus Lara’s theorie.

Hierna gaan we in de bus naar Pingyao. Als we na een busrit van een paar uur daar aankomen, moet alle bagage in een oversized golfkarretje worden geladen en wij moeten ook per 8 á 9 personen in zo’n karretje gaan zitten. In het oude, ommuurde gedeelte waar we verblijven, mogen alleen de bewoners met een (benzine-)auto naar binnen, alle toeristenvervoer is met elektrische golfkarren. En zelfs dan is het centrum van deze ommuurde stad nog afgesloten met metalen barrières. Ons hotel ligt daar net binnen en we moeten dus de laatste 50 meter te voet afleggen met koffers en al nadat we zijn afgezet en over een drempel in deze barrières zijn gestapt. Later blijkt dat allerlei elektrische scooters ook gewoon over de drempels worden getild, zodat je nog steeds regelmatig bijna omver wordt gekegeld door zenuwachtig toeterende elektrobrommertjes… Het hotel heeft een gemoedelijk binnenpleintje met daaraan de deuren van de kamers. Helaas (of gelukkig) hebben wij onze kamers achteraan het pleintje, waar een extra verdieping is. Helaas omdat we wel de zware koffers een trap op moeten slepen, gelukkig omdat de kamers beneden ouderwetse stenen bedden hebben (daar werd vroeger vuur onder gestookt om een warm bed te hebben) met een hard matras en een badkamertje van nog geen 2 meter diep met vooraan de wastafel en achterin het toilet. De douche zat daar nog tussenin zonder gordijn of andere afscherming. Een beetje zoals in de camper dus. Onze kamer heeft een traditionele voorkant met houtsnijwerk en een deur die wordt afgesloten met een hangslot. Binnenin een ruime kamer en een uitstekende badkamer met een ruime, moderne, glazen douchecabine met schuifdeur. Klein minpuntje: de airco-leiding hangt boven Thomas zijn bed en is de oorzaak van zijn klamme kussen. Een beetje het bed verschuiven en zo zingen we die 2 nachtjes hier wel uit.

De middag is vrij om naar wens te besteden. R-P en Niki gaan om half 6 nog mee met de optionele fiets excursie. Eerst een kwartiertje lopen naar de fietsenverhuur. Daar krijgen we fietsen waarvan ik me afvraag of we ze huren of hebben gekocht (excursie is 50 yuan, of 7 euro pp, als 2 medereizigers er een dag later twee huren is de BORG inderdaad 50 Yuan per fiets. Huren is 10 Yuan (~1,50euro) voor een uur per fiets). Sommige fietsen hadden nog de mechanische stangbediening van de remmen, welbekend van de fietsen van je opa…

We fietsen onder andere langs de muren van deze stad van nog geen 5km^2. Je ziet de lemen binnenkant en de erosie. Ze wachten op geld van Unesco om dit op te knappen sinds ze op de wereld-erfgoed-lijst zijn beland. Tevens legt de gids uit waarom dit stadje relatief goed bewaard is gebleven. De rode soldaat (iirc) was een organisatie die namens (de vrouw!!! van) Mao, tijdens de culturele revolutie, alle oude ‘troep’ van vorige machthebbers heeft vernietigd. Maar deze ‘rode soldaat’ moest wel betaald worden en Pingyao was zo arm, dat ze het geld niet hadden om dit te bekostigen. De stad is dus gered omdat ze te arm waren.

Ook wordt er nog veel met houtskool gestookt, maar dit is nu verboden (in de zomer) nadat ieder huishouden een zonneboiler cadeau heeft gekregen van de overheid.

Fietstocht zou zijn van 17:30 tot 18:30, maar als we om 19:20 of zo terugkomen in het hotel, willen velen nog even douchen voordat we als groep naar het restaurant gaan.

Dus als we rijkelijk laat in het restaurant aankomen, zijn Felix (reisleider) en Benny (gids) al geruime tijd 20 plekken aan het vrijhouden. Na het diner gaat Benny als eerste aan de karaoke. Hij blijkt niet onverdienstelijk als zanger, dus goed voorbeeld doet goed volgen. Niki en Lara gaan Waka Waka zingen en dan is het hek van de dam. Om 11 uur worden we (gemoedelijk) uit het restaurant gegooid na een laatste polonaise op Kedengedeng en gaan we naar het hotel.