Dunedin Oamaru!!! Timaru

29 november 2016 - Timaru, Nieuw-Zeeland

We rijden Dunedin weer in voor een Kathmandu (outdoor store). Leuke spulletjes, maar aan de prijs. Onze Aldi reistassen van 35euro kosten hier 350 dollar. RP is helemaal verliefd op een titanium kampeer bestekset. Maar gaan we nog veel trips maken waar die 20gram besparing uitmaakt?

Terug naar de Countdown waar de camper 90 minuten mag staan. Op de vraag (tijdens boodschappen doen) of de camper nog een uurtje mag blijven staan terwijl we ertegenover in de Cadburyfabriek (van de chocolade...) een rondleiding krijgen, wordt negatief geantwoord, hebben ze geen invloed op en wordt door iemand anders gecontroleerd. Bij aankomst bij de camper is ook al een roze krijtstreep op de band zichtbaar... de manier hier om per tijdsblok (vermoeden we) te markeren sinds wanneer iemand ergens eparkeerd staat. Want parkeerschijven kennen ze niet terwijl de tijdgelimiteerde parkeerplaatsten overal te vinden zijn.

Met 15 minuten voor de rondleiding gaat RP de camper eders parkeren op een 3$/dag terrein wat verderop, aangewezen door een parkeerwachter. Daar aangekomen is deze uiteraard niet te vinden. Alleen een ongemarkeerd terrein, een 5$/dag met kleine parkeerplekken en verderop nog een 4$/dag waar achteraan nog wat plaats is. 3$ had RP contant, 4$ natuurlijk niet, dus nog even 50ct extra kosten voor de creditcardbetaling en we staan legaal voor de rest van de dag. Na de kilometer terug gerend te hebben, blijkt hij te laat voor de tour en kunnen we met z'n allen op de volgende wachten terwijl we naar een grote parkeerplek voor de deur staan te staren (2$/uur en de tour duurt ongeveer een uur).

De toer was leuk en vooral lekker (gesmolten chocolade in een miniem cupje is zo machtig dat de kids het na een half bakje voor gezien houden) en best informatief. Wat wel opvalt is dat we eigenlijk NIETS van de echte fabriek hebben gezien, je wordt alleen in ruimtes toegelaten die voor toeristen zijn omgebouwd om informatie te krijgen. En in een tank die vroeger werd gebruikt om "crum" op te slaat, een tussenprodukt in het chocolade fabricage proces, en waar nu 's werelds grootste en enige chocolade waterval wordt losgelaten. Hier wordt 10x (of zo) per dag, 1000kg gesmolten chocolade zo'n 10 meter naar beneden gekieperd ter vermaak van de toeristen. Wat aangevuld met nieuwe chocolade (er zitten klodders tegen de muren en op de railing...) wordt dit naar boven gepompt voor de volgende groep.

Na dit avontuur worden we losgelaten in de shop. De zondes die hier begaan zijn, houden we geheim.

Na het verlaten van de fabrek gaan we nog even naar het "second most photographed structure on the Southern Hemisphere after the Opera House". Informatie die we kregen tijdens de tour. Sightseeing tips over dingen buiten de fabriek tijdens een (duurbetaalde) tour DOOR die fabriek. Volg je 'm nog? Dit is overigens het station van Dunedin (niet onze camper die pal voor de deur staat).

Hierna gaan we richting Christchurch voor een bezoekje aan onze grote vrienden van Maui. Omdat we schijbaar wat langs elkaar hebben zitten praten, blijkt dit verder dan gedacht, dus weinig tijd voor stops.

In Oamaru zou een blauwe pinguïn kolonie wonen, dus daar maken we nog een tijd voor. Eerst zien we een bordje "yellow eyed penguins" naar "Bushy Beach", dus dat volgen we eerst. En we zien ze ondanks dat het nog ver voor zonsondergang is! En hoewel veraf, hebben de kids ze nu ook gezien!

Dan vinden we ook de weg naar de blauwe pinguïn kolonie. Voor 30$ pp kun je hier in een (vermoedelijk soort) amphitheater de binnenkomst rond zonsondergang van deze kolonie bekijken. Op "Campermate" vinden we veel berichten dat ze ook gewoon buiten dit ''theater' te zien zijn. Na een uur tevergeefs wachten onder een restaurant (waar ze continu met stoelen aan het slepen zijn, maar het is droog), bij een zandstrand is het inmiddels zo donker dat de grote telelens van RP te weinig licht doorlaat om nuttig te zijn, gaat hij een andere lens halen. Vlak bij de camper is een iemand met een fluorescerend "penguin protector" hesje stukken looppad aan het afzetten. We besluiten in de camper te gaan wachten, en terwijl RP ernaartoe loopt wenkt Mas hem terug. Pinguïns! Hele kleintjes, wel 10 bij elkaar. Ze schuilen onder een constructie om boten te water te laten tegen de regen. Voorzichtig en schichtig kijken ze om zich heen voordat ze naar de afgezette achterkant van een gebouwtje lopen om daar een tunnel onder de weg door te nemen. We lopen stilletjes naar de wederom goed afgeschermde uitgang van de tunnel en verregenen volledig terwijl we bijna een half uur wachten totdat de 10 pinguïns het eindelijk aandurven om de nog geen 20m lange tunnel uit te komen. Volgens de berichten worden ze vaak belaagt door toeristen met flitsers die achter hen aanrennen, dus het is goed om te zien dat alles goed is afgezet en niemand flitsers gebruikt. Wel rood licht trouwens van de autofocus systemen van de fotocamera's trouwens (zie linker blauwe pinguïns, ze hebben niet van nature een rode gloed over hun vacht...).

Met wederom kletsnatte camera's en schoenen gaan we verrukt en met gepaste snelheid op weg naar onze overnachtingsplek in Timaru. En dat van die gepaste snelheid is maar goed ook als we twee blauwe pinguïns verschrikt voor onze camper de weg over zien vluchten!!! Een paar anderen durven de oversteek in de verlichting van onze koplampen niet aan en verstoppen zich snel.

Foto’s

1 Reactie

  1. Cindy:
    2 december 2016
    Gaaf al die pinguïns! Leuk ook te lezen hoe jullie steeds de prijzen van alles goed in de gaten houden, een hele kunst lijkt me. Ik hoop dat de camper het voor de rest van de rit vol houdt!